■ ممنوعیت سیستم گرمایش از کف و تبلیغ آن در صداو سیما بخش عمومی

معماری نیوز : این خبر که در نامه ایی از سوی یکی از روسای استانی سازمان مسکن و شهرسازی به سازمان نظام مهندسی استان مذکور می باشد ، حاکی از این است که مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن با ابلاغ دستور العملی به تمامی سازمان های مسکن و شهرسازی در سراسر کشور استفاده از سیستم گرمایش از کف را غیر مجاز اعلام کرده است .
نگاهی گذرا به این خبر نشان از فاجعه ای عمیق دارد و آن حق وتویی است که صدا و سیما با استفاده از قدرت رسانه ای اش در مقابل بخشنامه های دولتی برای خود قائل است .
نمونه بارز آن که در گزارشات پیش از این ذکر شد استفاده از رسانه جمعی برای تبلیغ سیستم گرمایش از کف است و این در حالی که این سیستم و استفاده از آن در کف ساختمان ها مدت ها بیش از جانب سازمان بهداشت اروپا ممنوع شده است .
به عبارتی دیگر این سازمان به دو دلیل عمده این سیستم را غیر مجاز اعلام کرد :
1- سیستم گرمایش از کف موجب بار دار شدن پرزهای فرش و یا موکت شده و موجب معلق ماندن آنها در هوا می شود به این صورت از طریق تنفس وارد مجاری تنقسی شده و به سرطان می انجامد .
2- استفاده از سیستم مذکور به دلیل تماس مستقیم گرما با دست و یا پا و ورود مستقیم آن به بدن عوارضی چون واریس و پوکی استخوان به همراه دارد.
حال در ایران نیز مرکز تخقیقات ساختمان و مسکن این معایب را تشخیص داده و استفاده از محصول فوق را در سراسر کشور ممنوع ساخته است . در حالی که صدا و سیما در اقدامی آشکار در برنامه ایی که شاید صدها هزار بیننده داشته باشد به تبلیغ این سیستم منسوخ و ممنوع روی آورده است .
و به نظر می آید که مرکز تحقیقات ساختمان نیز از قدرت قانونی چندانی برخوردار نیست تا بتواند با این تخلف صدا و سیما برخورد کند .
این ضعف در قدرت مرکز تحقیقات باعث می شود با توجه به اثر تبلیغات در عصر حاضر ، تمایل عمومی برای استفاده از سیستم گرمایش از کف افزایش پیدا کند و مردم بدون اطلاع از معایب و نواقص سیستم مذکوراز آن در ساختمان های مسکونی خود استفاده کنند و به این ترتیب نادانسته خطراتی را به جان بخرند که سالها بعد اثر آن مشخص می شود .
در این میان مافیای صنعت ایران با استفاده از قدرت رسانه جمعی و تعاملی دو سویه با صاحب این رسانه در راستای جبران کسری بودجه های صدا و سیما ، با استفاده از این اقبال عمومی جیب خود را پر پول تر سازند .
اما آن چه در این میان حائز اهمیت است تاثیر این اقبال همگانی در نادیده انگاشتن بخشنامه های دولتی است چرا که با افزایش استقبال عمومی از این گونه سیستم ها و گسترش بازار خرید و فروش استفاده از آن در تمامی ساخت و سازها به امری عادی تبدیل می شود و این به معنای به فراموشی سپردن دستورالعمل ها و استانداردهای مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن است.
اگر چه سکوت وزارت مسکن و رئیس مرکز تحقیقات که خود یکی از معاونین وزیر مسکن و شهرسازی است در قبال این موضوع جالب توجه است اما موضوع بحث برانگیز این اقدام یک واقعیت تلخ است و آن خروج مرکز تحقیقات ساختمان مسکن از چرخه نظارتی تولیدات صنعتی حوزه ساختمان است